Woost - 6 Minutes South

De Nederlandse band Woost heb ik altijd wat links laten liggen. Vooral de rockerige uitstraling hield mij onder het mom van rauwe stevigheid op afstand. Beluistering van 6 Minutes South bevestigt in eerste instantie mijn keuze van toen. Echter als het titelnummer inzet met een eenvoudig, zacht gitaarloopje en een heerlijk fluwelen melodie warm het me op als een gloeilamp. Het was doorgaans zoeken naar de lagen onder de nummers van Woost en op 6 Minutes South lijken deze zichtbaarder dan voorheen.

Wellicht dat de zorg voor de totstandkoming van het album daaraan heeft bijgedragen: de productie bleef in eigen handen, gemixt door Pieter Kloos en voor de master werd de afstand tot New York overbrugd. Met nevenprojecten van de bandleden met rollen bij Coparck en Roosbeef zijn ook de mensen achter de band verder gegroeid. Niet voor niets stond Woost dan ook met deze bands, Marike Jager en Krezip op het podium. Woost laat op 6 Minutes South horen dat ze alle aandacht puur voor zichzelf ook zeker waard zijn. Waarom Woost al die jaren op festivals nog geen enorme hit was, is mij een raadsel. Mijn eigen voorkeuren voor de rustigere kanten van de muziek daargelaten, valt er bijzonder weinig op de indierock van deze jongens af te dingen. Het is weliswaar moeilijk om met hun sound anno 2010 nog opzien te baren door echte oorspronkelijkheid, Woost laat de muziek hoorbaar uit hun tenen komen. Dat levert een aantal, relatief bekend klinkende, groovende rocknummers op, maar ook enkele nummers die op subtielere ballades zijn gestoeld. Week als ik ben, kan ik daarmee beter uit de voeten. Songs als Six Minutes South en Unforgiven tonen aan dat de geluidsgolven die de band lustig drapeert gefundeerd zijn op melodische structuren.

Het feit dat op 6 Minutes South zo duidelijk wordt, rolt ongetwijfeld de loper uit naar nieuwe groepen liefhebbers. Me dunkt dat dit met dit vierde album is verdiend.