Tommigun - Come Watch Me Disappear

Tommigun wordt gepresenteerd met een fantasierijk verhaal over zondagse schietsessies die uiteindelijk tot verveling en een band met deze naam leidden. In ieder geval is het de nieuwe band van Thomas Devos, de voorman van Rumplestitchkin dat als Humo Rally finalist van 1998 twee albums uitbracht. Thomas trok met Joeri Cnapelinckx (Kawada, De Anale Fase) naar San Diego voor het opnemen van een plaat, hetgeen de fundering legde voor Tommigun. Intussen zijn daar drie bandleden aan toegevoegd.

Met vuurwapens heeft de muziek van Tommigun weinig te maken. Het is niet de explosieve band die misschien bij de naam en presentatie wordt verwacht. In plaats daarvan vinden we een selectie doordachte en smaakvolle Belgische indiesongs. Er zijn twee elementen die daarbuiten Come Watch Me Disappear tot een spannende plaat maken. Tommigun heeft een aangenaam vleugje excentriciteit. Dat is bijvoorbeeld te horen in het gebruik van de kopstem, zoals in Square Des Blindés. Daarnaast hebben ze een typisch ‘noir’ randje dat zich zo af en toe behoorlijk kan laten gelden. What Happens Next is daar een goed voorbeeld van. De heerlijk lyrische koperklanken van de trompet in de titelsong laat horen hoe subtiel het bandgeluid van Tommigun eigenlijk is. In de arrangementen vindt je verder scherpzinnige vondsten en tegendraadse melodielijntjes. Come Watch Me Disappear is misschien niet de meest opvallende vorm van originaliteit, maar klinkt wel als een goed gerijpt album. Er is genoeg te genieten.