I Am Oak - On Claws

De naam I Am Oak was in goed ingelichte kringen al enige tijd op omfloerst hoorbaar. In 2008 presteerde de Utrechtse singer-songwriter achter I Am Oak, Thijs Kuijken, het om twee uitgaven in eigen beheer te maken. Nu, op Snowstar Records, kreeg hij terecht de kans om een ruim beschikbaar debuut te maken.

Nog niet zo lang geleden werd de ongelukkige term ‘on-Nederlands goed’ nogal eens gehoord. We hoeven ons talent natuurlijk niet zo te bagatelliseren. Dat blijkt weer uit On Claws. In dit specifieke deel van het folkgenre zijn nog niet veel Nederlandse artiesten openlijk actief. I Am Oak bewijst dat een pure, sobere vorm van hedendaagse folk bij hem in uiterst kundige handen is. Hoewel elektronica en computers geen principieel deel hebben in zijn stijl, vond ook dit project zijn oorsprong in een geïsoleerde slaapkamer. Slechts op het podium is I Am Oak een band. Dat geeft On Claws (dat misschien beter ‘op kousenvoeten’ had kunnen heten) die kenmerkende desolaat melancholische sfeer. Expressieve muzikale elementen worden op gepaste wijze spaarzaam gebruikt. De ritmesectie bestaat voornamelijk uit accenten in plaats van pregnante metronomen. Eenvoud siert de mens.

On Claws is goed gevuld in een korte speeltijd. Desondanks werkt de rust aanstekelijk en de subtiele afwisseling van gemoedstoestanden maken het album tot een volwaardig geheel. I Am Oak het slachtoffer maken van de digitale nummersmentaliteit is zonde, hoewel duidelijk is dat de kleine sfeerstukjes zich voor velerlei toepassingen zouden kunnen lenen. Doordat de aandacht voor excentrieke percussie piekende golven kent en ook een banjo met hier en daar koperblazers gegarandeerd op aandacht kunnen rekenen, werd er al scheutig rondgestrooid met hooggespannen referenties. Sufjan Stevens, Bon Iver en Iron & Wine zijn geliefde smaakmakers. Gek genoeg wordt er bij ‘off beat’ percussie nauwelijks gesproken over het debuut van Adem, terwijl dat hier ten dele zeker toepasselijk zou zijn. Daarnaast kan ook naar de plaat van Matt Bauer worden verwezen. Thijs’ stem is bovendien variabel en kleurrijk. Daarin zijn de fluisterklanken van Ola Fløttum (The White Birch) en zelfs, schuchter, Antony Hegarty te ontdekken.

I Am Oak brengt ons een onbetwiste prachtplaat vol slowcore folk die kan worden gemeten aan grote en minder grote internationale namen. Daardoor zou bijna worden vergeten dat On Claws op zichzelf een zeer heuglijk album is dat tegelijkertijd met gemak iedere echte spiegeling van zich af schudt.