XXY, van Lucía Puenzo

Inmiddels heeft de Argentijnse cinema een reputatie van formaat. Deze terecht gelauwerde film van Lucía Puenzo stelt hermafroditisme centraal door te focussen op de morele dilemma’s, in plaats van alleen een theatrale, maatschappelijke xenofobie te tonen. De rode draad wordt niet alleen gevormd door sociale dramatiek, maar vooral door keuzes en de vraag of de keuzes werkelijk dan wel noodzakelijk zijn. Waarom zou je een keuze moeten maken tussen de twee kanten van de dualistische moraal van moderne tolerantie als je historisch onlosmakelijk verbonden bent met je symbiotische lichaam? Zonder een bedilzuchtig oordeel te vellen, vormt deze stille vertelling een boeiend, temporeel beeld waarin de interpretatie op intelligente wijze aan de toeschouwer wordt overgelaten. Zo behandelt de zeer mooie film ook een bredere ethische thematiek.