Dr. Dog - Fate

De vorige platen van Dr. Dog gingen Europa vrijwel ongemerkt voorbij. Volledig onterecht en daar moet deze derde verandering in brengen. De liefde voor de ‘60s wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Gelukkig maar, want als je open kaart speelt kan niemand je beschuldigen van verdoezeling. Voor ons als muziekliefhebbers is het allang leuk dat men de ‘80s hype achter zich gelaten heeft. Daarnaast is het ook direct duidelijk dat Dr. Dog uit Amerika komt en net als het iets theatrale Ferraby Lionheart nostalgie laat zegevieren. De meeste nummers zijn terug te voeren op allerhande invloeden, maar bezitten vrijwel allemaal ook een eigen karakter. The Old Days vangt je gelijk in een leuk staccato pianootje, de dromerigheid van Army of Ancients, het uitnodigende uitroepen over de ritmes in The Rabbit, The Bat, and the Reindeer. Toch is Dr. Dog ook zichzelf, zoals het contemporaine Uncovering the Old laat horen. De relatieve soberheid van Jeremy Jay en de zachtheid van The Loose Salute verpakt in extraverte luisterliedjes. Instrumentaal is het allemaal erg divers van de typische backing vocals tot blazerensembles en orgeltjes, de laid back sound is in alles compleet. Fate is een album dat je met open armen ontvangt en dicht tegen de borst drukt. Het maakt je warm van binnen. Voor iedereen die de ‘60s niet heeft meegemaakt, begrijpt met dit album waarschijnlijk precies hoe het voelde. Daar mag een lange lijst bekende referenties niet aan toornen.