Il Cielo di Bagdad - Export for Malincolique

Een eventuele politieke boodschap achter de bandnaam laat ik achterwege bij het recenseren van de muziek. Il Cielo di Bagdad is en Italiaanse indiepopband die al bij hun eerste in eigen beheer uitgebrachte album de weg vond naar een internationaal publiek van ingewijden. De sferische poprock met progressive en elektronica trekjes, verwordt tot glooiende soundscapes in de uitgesponnen composities. De melodieën rollen over je heen met soms een stevige drumsectie. Het doet qua sfeer aan als Sigur Rós of Sickoakes. De aanpak is voornamelijk instrumentaal en eigenlijk het belangrijkste minpunt van de band is, dat ze zich kennelijk genoodzaakt voelden om toch wat minimale vocalen toe te voegen. Deze zijn vervormd, onvast en worden grotendeels overstemd door de muziek. De dromerige instrumentatie, zoals glockenspiels en mysterieus knetterende elektronische geluidjes doen hun werk goed. Ondanks hun ambient karakter, zijn de vaak krachtige composities te veel op melodie gericht om dit label te voeren. Volgens mij moeten ze nog een beetje groeien, maar hun volgende plaat zou weleens een belangrijke speler kunnen worden.