Tunng - ...And Then We Saw Land

Het Britse Tunng groeide van een tweemanschap (Sam Genders en Mark Lindsay) uit tot een band van vijf. …And Then We Saw Land is het vierde album van Tunng en het derde album als vijfmanschap. In beperkte kring maakte Tunng furore met een geluid dat is geïnspireerd op de vriendelijke kant van het experimentele experiment uit de jaren ’60-’70. Ondanks dat avontuurlijke karakter heeft de band gestaag zijn succes uitgebreid. Dat is zonder meer verdiend, want zo buitenissig klinkt Tunng momenteel ook weer niet. De tijdsgeest loopt op hen in. Daarvan getuigen de vele namen die kunnen worden gebruikt voor vergelijkingen met delen van hun geluid. Een beperkt lijstje levert namen op als Adem, Winterpills, Psapp, Badly Drawn Boy, Ben Sollee en Broadcast2000. Tunng hult echter graag hun muziek in nevelen, een enigma dat wordt versterkt door een verpakking die nauwelijks iets prijsgeeft over de inhoud. Een bont geheel van klopjes, tikjes, toontjes, koortjes en geluidjes bewaart ruim voldoende samenhang om een sprankelende begeleiding van rasechte liedjes te verzorgen. In de voornamelijk akoestische pluriformiteit vallen zaken als koperblazers en met name de synths hier en daar extra op. Daarnaast kan een typische Tunng-song zich ook een welgezind rockgeluid aanmeten. Over het algemeen bestaat Tunng’s stijl uit hedendaagse folk met een milde folktronica inslag. Daarin hebben ook mooie liedjes, simpelweg gebaseerd op een vriendelijk gitaartje, hun plaats. De relatief opgewekte onbezorgdheid maakt dat …And Then We Saw Land nooit met overtuiging het predicaat indrukwekkend kan dragen. Dat is waarschijnlijk voorbehouden aan Tunng zelf. De toonzetting lijkt in de albumtitel te zijn verklaard, waarmee de narratieve sfeer nog eens wordt benadrukt. Enkele instrumentale momenten tonen de kracht van hun composities. Tunng schept uit meevoerende klanken wederom een wonderlijke wereld die een alsmaar groeiende schare volgers werft.