Seabear - We Built a Fire + While the Fire Dies

De IJslandse band We Built A Fire startte als een soloproject van Sindri Sigfússon, maar werd voor de opvallende debuutplaat, The Ghost that Carried Us Away, al getekende door een innige samenwerking. De lichtvoetig georkestreerde folk van Seabear werd met die plaat niet alleen een bescheiden indiesucces, hun muziek werkte duidelijk ook aanstekelijk voor andere muzikanten. Op het debuut werd bandleider Sindri Sigfússon bijgestaan door leden van Múm, Benni Hemm Hemm en Sigur Rós. Deze Scandinavische namen typeren overigens de muziek van Seabear veel beter dan het vaak gehoorde ‘Sufjan Stevens meets Arcade Fire’. Denk in plaats daarvan aan een kruising van de recente plaat van Musée Méchanique met The Miserable Rich, of de stevige lyriek van Leaves op een singer-songwriterdieet dat strikt met folk wordt ingevuld. Hoe dan ook is Seabear anno 2010 definitief uitgegroeid tot maar liefst zeven leden en kan, ondanks de relatief sobere ensembleklank, een waar folk kamerorkest worden genoemd. Solo is Sindri Sigfússon overigens alsnog te bewonderen onder de naam Sin Fang Bous. De toonzetting van Seabears songs is nog altijd niet het zwaarwichtig deprimerende dat van IJsland, zeker in deze tijd, zou kunnen worden verwacht. Het tempo ligt niet uitgesproken laag en zelfs met de dromerige ondertoon klinken de liedjes eerder opgewekt dan zweverig. Ten opzichte van het debuut is de knutselachtige lo-fi-klank wel rijker en complexer geworden. Het geheel klinkt net wat trefzekerder en de rauwe randjes zijn van het spel afgeschaafd. Er kan over worden getwist of dit een goede ontwikkeling is, maar in mijn ogen legt het veel meer van de mooie texturen in de compositie bloot waardoor het luisterplezier wordt vergroot. Dat dit minder urgent en aanstekelijk klinkt lijkt een weloverdacht offer. Doordat het album eerder uitlekte, kan de koper nu zichzelf trakteren op de gelimiteerde editie met de EP While the Fire Dies. Juist omdat de songs daarop in verlengde liggen van het album is deze ‘extended play’ versie extra de moeite waard.