Kabuli Kid, van Barmak Akram

Pas geleden besprak ik hier al Laila’s Birthday en zie hier nog een film over een taxichauffeur in een geplaagde stad. Het blijkt een goed vehikel om zware politieke thema’s enigszins te vermijden. Ditmaal gaat het om het kapotgeschoten en opkrabbelende Kabul en is het concept iets anders. In de taxi van chauffeur Khaled wordt een kind te vondeling gelegd door een jonge, gesluierde vrouw. Hij wordt gedwongen zijn goedheid aan te spreken en zich over het kind te ontfermen. Het acteerspel kent enkele stijve momenten voor waar in geforceerde dialogen maatschappelijk commentaar wordt geleverd. Dat niet in dienst van het vloeien van de film alsook het verhaal, maar blijft gelukkig tot schoonheidsfoutjes beperkt. Cinematografisch is Kabuli Kid niet opmerkelijk. Desondanks is het een opsteker een onderhoudend creatief product te zien komen uit een gebroken land. Akram’s Kabuli Kid is een wrang drama dat uiteindelijk verrassend hoopvol eindigt.