Duke Special - The Stage, A Book & The Silver Screen

Het staaltje dat Ierse singer-songwriter Peter Wilson, oftewel Duke Special, op dit derde album laat zien, moet Joanna Newsom voor zich dulden. The Stage, A Book & The Silver Screen bestaat namelijk uit maar liefst drie schijfjes. Waar bij Joanna Newsom gold dat zij die ruimte nodig had voor haar tomeloze creatieve productiviteit, ligt er bij Duke Special een ander gegeven aan ten grondslag. Nadat hij zijn voorgaande plaat, I Never Thought This Day Would Come, in de rest van de wereld uitbracht, toerde hij uitgebreid, maar belangrijker nog, werd hij uitgenodigd voor enkele bijzondere projecten. Van zijn persoonlijke festival, TV optredens en uitvoering op de Oscar Wilde ceremonie is niets terug te vinden. Daarentegen vinden we bijna drie complete albums met andere literaire wortels.

De eerste van die drie betreft het wereldberoemde toneelstuk van Bertolt Brecht: Mother Courage and her Children (Mutter Courage und ihre Kinder). Voor dit epische vervreemdingsstuk werd de muziek niet geschreven door creatieve evenknie Kurt Weill, maar door Paul Dessau. De muziek op Duke Special’s versie is echter van eigen hand, geschreven op verzoek van regisseuse Deborah Warner, en zo eindigde hij 65 maal op ‘The Stage’ van het theater. De 12 songs zijn een perfecte mix van de kenmerkende stijl van Brecht met jazzy en bluesy invloeden in het bombast en sentiment van opera. De van nature grootse songschrijfstijl en Ierse emotie van Duke Special complementeert dit stuk compromisloos.

‘The Silver Screen’ wordt waarschijnlijk vertegenwoordigd door The Silent World of Hector Mann, geïnspireerd op de roman The Book of Illusions van de beroemde postmoderne auteur Paul Auster. Hiervoor schreef hij niet zelf alle songs. Hij nam de twaalf stomme films van regisseur Hector Mann, die een rol speelt in The Book of Illusions, en schreef het lied Mister Nobody. Voor de overige elf songs nodigde hij bevriende songwriters uit, zoals The Divine Comedy’s Neil Hannon, Ed Harcourt en Matt Hales (Aqualung), om liedjes te schrijven in de stijl van periode van de stomme film (jaren ’20). De diversiteit op dit album, dat daarvan het gevolg is, demonstreert de muzikale kwaliteiten van Duke Special.

Voor ‘A Book’ is dan nog slechts Huckleberry Finn over. Meer nog dan het boek van Mark Twain vormen de vijf liedjes uit de toneeladaptatie van Kurt Weill hier de inspiratiebron. De resulterende EP werd dan ook liefdevol gefinancierd door de Kurt Weill Foundation. In hun ogen behoudt Duke Special de geest van deze componist in zijn uitvoering en gezien de voortzetting van de nostalgische sfeer kan dat goed kloppen. Duke Special blijkt zich goed te lenen voor klassieker werk.

Bij het bijzondere project The Stage, A Book & The Silver Screen is het misschien belangrijker om de achtergrond te kennen dan de muziek te typeren. Het gegeven is intrigerend genoeg om het sowieso te proberen. Bovendien heeft Duke Special laten zien dat met een sterke wil en visie zijn talenten uiterst capabel weet in te zetten, getuige de albums Adventures in Gramaphone en I Never Thought This Day Would Come. Laat dat voldoende aanbeveling zijn, want dit driedubbelalbum is niet voor één gat te vangen. Het is overdonderend goed en de grote moed die ervoor nodig was, maakt Duke Special de Badly Drawn Boy van Ierland.