Splashgirl - Arbor

De grenzen tussen muzikale genres worden voortdurend aangetast door muzikanten die buiten die grenzen om nieuw klinkende stijlen te ontwikkelen. Doors. Keys. was het voorgaande album van dit Noorse, in de basis, akoestische improvisatie jazztrio. Op dat album werd de bezetting nog redelijk traditioneel opgevat, hoewel hun composities duidelijk deden blijken dat die traditie hen nergens beperkt. Sinds die plaat maakte ik slechts één keer een vergelijking met hun muziek met het eveneens Noorse jazzgezelschap In the Country. Het aardige is dat Splashgril met Arbor de bal terugspeelt door de minimalistische trekjes van In the Country te laten verbleken bij de huidige composities.

Op Arbor krijgt subtiliteit een volledig nieuwe betekenis. Jazz kan hun stijl onmogelijk nog dekken. In plaats daarvan ontstaan er soundscapes en ongrijpbare atmosferen. Af en toe doet het denken aan muziek uit de game industrie, maar dan van een verbluffend goede soort. Doordat de afbakening van de composities daardoor vervaagt, is Arbor zeker geen makkelijker album dan Doors. Keys. Splashgirl anno 2010 vraagt om rust en aandacht, het kost immers enige tijd om de spaarzame melodische elementen onder de huid te laten nestelen. Eenmaal op dat punt aanbeland, krijgt Splashgril’s muziek traag broeiende spanningen die plezierig lang nazinderen. Net als op Doors. Keys. is het haast niet te merken dat de composities niet letterlijk zijn opgetekend. Splashgirl blijft in essentie improviseren. De luisteraar wordt meegenomen in het ontstaan van de muziek, maar krijgt nooit het gevoel dat het aan onderliggende structuur ontbreekt. Verder zijn de albums nauwelijks meer vergelijkbaar. Splashgirl laat blijken dat de uniciteit van hun geluid zich op meerdere wijze kan uiten. Waar Doors. Keys. een schoonheid had die duidelijker te ontwaren was, zal Arbor de luisteraar meer interpretatievee vrijheid laten. Het zijn twee kanten van eenzelfde munt die herhaaldelijk op eigenzinnige wijze resoneert wanneer die wordt opgegooid.

Splashgirl kan zeker avant-gardistisch worden genoemd en zou in die positie meer aandacht moeten krijgen. Ondanks de vernieuwing klinkt hun muziek niet overmatig experimenteel en veranderingsgezinde liefhebbers uit de jazz, postrock, modern klassiek en ambient worden door het trio allen liefdevol onthaald. De toekomst zal ongetwijfeld bijzonder blijven.