Holly Miranda - The Magician's Private Library

Holly Miranda ken ik nog als supportact van de excentrieke Scott Matthew, waar de singer-songerwriter indruk maakte met haar penetrerende vocalen. De meegetorste EP viel me echter tegen. Dit debuut zal dus moeten bewijzen of in professioneel geproduceerde vorm haar talenten en creativiteit standhouden. Het is snel duidelijk dat de eigenzinnige gezongen melodieën van Holly een ondergeschikte rol hebben gekregen. Er is zodanig veel geproduceerd en ingevuld dat het zoeken is naar het liedje. Het openingsnummer is gebouwd rondom de oninspirerende loopjes bekend uit oefensonates en een zeer rijk achtergrondarrangement dat verzinkt in gruizigheid. Dat laatste zet zich naar mijn smaak teveel voort op het album. In plaats dat de luisteraar wordt betoverd door de bijzondere, enigszins schelle stem van Holly Miranda, lijken kosten noch moeite gespaard te zijn om de songs to verstoppen. Toegegeven, dat levert toch nog originele momenten op, maar ondanks het sfeerbouwen intrigeert The Magician’s Private Library niet. De magie en de verhalen blijven uit, omdat de wellicht ooit spannende, onderliggende ingevingen van de songwriter niet uit de verf komen. Zo valt dit debuut grotendeels in het water, hetgeen in schril contrast staat met het muzikale talent dat de persoon erachter op het podium wel degelijk leek te bezitten. Daarvan vangen we slechts een glimp op in een Bat for Lashes-achtige track als High Tide. Holly Miranda heeft zich laten verleiden tot het maken van een album dat te duidelijk een studioplaat in plaats van een muziekopname is geworden.