SJ Esau & Friends - The Gist

Het voordeel van lang op een plaat moeten wachten, is de bonus die het met zich meebrengt als die eindelijk arriveert. Wachten loonde, in dit geval, in materialistische zin met The Gist. The Gist is een coveralbum dat SJ Esau op bekende wijze met enkele muzikale vrienden in elkaar sleutelde. Dat dit geen oefening was, maar het laten gelden van een lang gekoesterd talent, wordt al snel duidelijk. De collectie songs die voor het album de blauwprint vormde, is weinig voor de hand liggend. Daardoor zullen lang niet alle luisteraars het origineel kunnen plaatsen. Bovendien spiegelt, door het eclectische karakter, de selectie ook de bevreemdende collagestijl die SJ Esau al op Small Vessel liet horen. Dit is zowel confronterend als avontuurlijk. Met The Gist laat SJ Esau merken ook sfeerkunstenaar te zijn. De songs sluiten weliswaar ook goed op elkaar aan, ze kennen ook allemaal een zeer eigen gevoel en smaak. Het doel toont zich telkens anders. De songstijlen worden op een deconstructivistisch ontleed en op een kenmerkende constructivistische wijze uitvergroot en met grote onbestendigheid opgebouwd. Zweempjes van herkenning blijven bestaan, maar de songs lijken tot in de kern te zijn omgebogen. Een goed voorbeeld voor het grote publiek is de originele, folky en gitzwarte cover van Gnarls Barkley’s immens populaire zomerhit Crazy. Het laat goed zien waar SJ Esau en de zijnen toe in staat zijn. Hetzelfde publiek zal er nooit mee gehaald worden, maar dat doet niet af aan de prestatie. Overbodig of niet, daar kunnen de meningen vrijelijk over verschillen. The Gist is geen makkelijk verteerbare plaat. Toch haalt ook deze coverplaat, op eenzelfde betwistbare wijze als Small Vessel, de onwilligen over om uiteindelijk scepsis te laten varen. SJ Esau schrijft duidelijk platen die bedenktijd nodig hebben. Afhankelijk van overtuiging heb je na de rijp de verlenging. Dat kan zijn als potpourri of compost.