Alexander Rybak - Fairytales

Voordat ik de plaat zelf aandacht geef, zal ik maar direct bekennen dat ik geen fan ben van het Eurovisie songfestival. Zelfs bij diegenen die hun best doen nog slechts zelden om de muziek lijkt te gaan. Toch moest ook ik toegeven dat ik het nummer dat inmiddels geschiedenis schreef, Fairytale van Alexander Rybak, aangenaam vond klinken. In Noorwegen won hij in 2006 al een talentenwedstrijd. Met dit debuutalbum krijgen we een evenwichtiger beeld van de potentie van deze in Wit-Rusland geboren Noor.
Hij speelt al sinds zijn vijfde viool, dus het is niet verwonderlijk dat dit instrument ook op het album aan zijn schouder lijkt te zijn vastgeplakt. In eerste instantie denk je nog te maken te krijgen met ‘popklassiek’, maar al gauw wordt duidelijk dat het zwaartepunt op een universeel herkenbare folkklank ligt; vast de sleutel tot het internationale succes. De minder avontuurlijke muziekliefhebber is verzekerd van houvast aan een simplistische en aanwezige baslijn, ritmisch aangegeven door een fikse beat. Daardoor sneeuwt het niet mis te verstane vioolspel van Alexander soms weg en is de kans op een doorleefd geluid verkeken. De overige nummers overtreffen Fairytale zo af en toe, toch het is overduidelijk waarom juist dit nummer het songfestival plat speelde. Bij het derde nummer Dolphin wordt echter ook de criticus in mij wat inschikkelijker. Tegen de sprookjesachtige folkmelodieën en innemende muzikale versieringen is geen zwartgallig schild opgewassen. Gooi daar bovenop dat Alexander een prettig in het gehoor liggend, iets nasaal stemgeluid heeft, dat lekker met de speelsheid mee dartelt, en het wordt bijna onweerstaanbaar sympathiek. Hij weet de snaar te raken van een klassieke musical en dergelijke sfeer is meestal voorbehouden aan slechts de allergrootste liedjesschrijvers. Bovendien ontstaan hoogtepunten wanneer het muzikale skelet zich blootgeeft en zich een fijnzinnige mix van folk en pop toont. Voor het feestelijke effect zijn die stampende ritmes misschien doeltreffend, de werkelijke muziek doen ze eigenlijk geen recht. Het is een schoonheidsfoutje dat je op een album als Fairytales voor lief neemt. Zeker omdat er zo veel ruimte open gehouden is voor emotie in ingetogen liedjes.
Niet alle nummers zijn overigens van eigen hand. Het slotnummer, Song from a Secret Garden, is van Rolf Løvland, die met zijn Iers-Noorse groep Secret Garden verantwoordelijk was voor de winst op het songfestival van 1995. Het eerste album van die groep heette overigens Songs from a Secret Garden en het derde album Fairytales. Rolf Løvland schreef ook nog eens het winnende lied van het songfestival in 1985. Zo lijkt het songfestival de rode draad en inspiratie te zijn voor Alexander Rybak. Fairytales is een ontwapenend en goed verzorgd album. Het is een kunst om een album te schrijven dat zo gemakkelijk valt bij de internationale massa. Na de verpletterende overwinning is succes voor dit album bij voorbaat al een feit, kwalitatief is Fairytales evenwel ook een opsteker.