Adam Franklin - Spent Bullets

Adam Franklin is misschien niet de meest bekende naam, maar deze muzikant gaat al sinds 1990 mee. De eerste acht jaar van zijn carrière zagen hem als zanger, schrijver en gitarist van de Londense band Swervedriver om vervolgens zijn loopbaan voor zeven jaar voort te zetten als Toshack Highway. Waar Swervedriver een moderne en pittige vorm van rock-’n-roll bracht, liet Toshack Highway een zachter, cinematografisch geluid horen dat invloeden gebruikte uit de folk en elektropop. Pas in 2007 werd het nieuwe album van Toshack Highway afgemaakt als de eerste plaat onder de naam Adam Franklin en droeg de titel Bolts of Melody. Om de zaken nog iets complexer te maken is Bolts of Melody nu de naam die wordt gebruikt voor de veranderlijke bezetting van zijn begeleidende band. Intussen is Adam Franklin ook de helft van het nieuw gevormde Magnetic Morning, een samenwerking met Interpol drummer Sam Fogarino.
In dezelfde tijd dat Magnetic Morning hun debuutplaat maakte, ontstond ook Spent Bullets, de tweede plaat onder de naam Adam Franklin. Gezien deze hele geschiedenis kan het nauwelijks een verrassing zijn dat de kwaliteit op Spent Bullets enorm goed is. We vinden een album vol songs die heel subtiel de twee uitersten van Swervedriver en Toshack Highway combineren, hoewel het werk meer in het verlengde ligt van deze laatste. Dit resulteert in warm geproduceerde poprockballades waar de soepele stem van Adam mooi bij kleurt. Er ligt een grote nadruk op nostalgische elementen van gitaarrock, die zich vaak ontpoppen tot spacy gitaarrifs. Het tempo ligt over het algemeen laag, maar deze zomerige loomheid zorgt voor een meeslepende tendens op het album. Deze tendens zou zelfs als bezwerend kunnen worden betiteld. Voor mensen die dit niet aanstaat, is Magnetic Morning een alternatief door een hoger tempo en de nadruk op de drums. Soms lijkt Adam Franklin met Spent Bullets een mix te maken van My Architects’ zweverige indiepop en typische Air melodieën. Luister naar het broeierige Winter Girls en je begrijpt precies wat ik bedoel. De toonzetting van het album is donker, zoals de morbide albumcover in combinatie met de albumtitel al lijkt uit te drukken. Gelukkig is het geluid nergens naargeestig. Luisterend naar Spent Bullets wordt je gehuld in dikke, donkere nevelen en een sterke aanhoudende wind die warme flarden langs je oren blaast. Stilistisch is het absoluut geen avant-garde, maar Adam Franklin staat garant voor hoogwaardigheid.