The Milk & Honey Band - Dog Eared Moonlight

De Britse groep The Milk & Honey Band bestaat al sinds 1994. Met lange tussenpozen verschenen drie albums en het eerder dit jaar verschenen Dog Eared Moonlight is nummer vier. De voorman en initiator van de groep, Robert White, begon het project oorspronkelijk solo, hetgeen zich uitte in een uitgesproken lo-fi debuut. In de zeven jaar die volgden, verhuisde White naar Brighton en werd met Richard Yale en Michael Tubb (zijn oud medebandlid van Zag and the Coloured Beads) The Milk & Honey Band gecompleteerd. In 2001 zag opvolger Boy From the Moon het levenslicht en werden de muzikale lijnen ingezet die nu leiden naar het bijzonder rijke Dog Eared Moonlight. De wondermooie sound van de band doet mij denken aan Radar Bros. en Ida, twee bands die hier veel te weinig aandacht krijgen. De opening is zo’n heerlijk ontspannen galactisch nummer waar je op weg kan dromen, maar daarmee laat de band slechts één kant van zich zien. Hoewel de muzikale sfeer prat gaat op zijn conceptuele lijn kan de stijl tussen songs enorme verschillen vertonen. Bijna ongemerkt luister je ook naar invloeden uit wat zwaardere rockarrangementen die desondanks prachtig combineren met lichte klanken uit de rest van het instrumentarium. Zodra er met donkere psychedileca ook nog een verslavende refreintjes tegen je trommelvlies kabbelen, ben je helemaal weg. Het geluid is zacht gepolijst zonder dat de organische structuur helemaal is verdwenen. Dog Eared Moonlight omsluit je als een warme, rulle humuslaag. De muziek is zeker avontuurlijk, maar het is alsof je bij de hand genomen wordt. Het album is een grote opeenvolging van verrassende heerlijkheden. Zo doet de band zijn naam eer aan. Je waant je in een betoverend land van melk en honing.