Audiotransparent - Chekhov Guns

In de aanloop naar de release van Chekhov Guns, het derde album van de Groningse band Audiotransparent, was regelmatig te lezen dat voor dit nieuwe werk nadrukkelijk was gekozen voor een nieuw indiepopgeluid. Dat stemde mij somber, omdat daarmee het vermoeden rees dat de band zijn ziel zou hebben verkocht en daarmee één van de meest originele en mooiste geluiden van de Nederlandse pop een voortijdig eind vond. Nu zou het tegengaan van verandering en ontwikkeling onzinnig zijn. Bovendien moet een band voorkomen in herhalingen te vallen. Dat doet Audiotransparent met Chekhov Guns dus zeker niet. Gelukkig blijven ze ook verre van een dertien in een dozijn indieband.

Er valt ook op dit album nog volop te luisteren naar die typerende Audiotransparent harmonieën en melodielijnen. Het zou alleen niet langer terecht zijn te spreken van een slow fidelity orchestra. Daarvoor is het geluid te uitgesproken dat van een band geworden. De opluchting is voelbaar, want in plaats van de verwachte dramatische omslag is eerder sprake van een fikse verschuiving. Vanaf dit moment van bewustwording staan de oren weer wagenwijd open voor genot. Het indiegeluid van Audiotransparent kenmerkt zich door klankexperiment. Een gedeelte daarvan vloeit over van hun eerdere werk, maar veel zoekt ook met klem vernieuwing op. Daarvoor heeft de band baat bij hun eigenzinnige beginjaren. Ook het feit dat, misschien afgezien van het Belgische Krakow, hun geluid weinig navolging kreeg, helpt. De schitterende, herkenbare stem van Bart Looman beleven we daarnaast op Chekhov Guns op volslagen andere manieren. De lichte americana-invloeden die het geluid van de band altijd al kleurden, zijn in beperkte mate nog steeds aanwezig. Gelukkig geldt dat ook voor elementen van strijkers die voorheen regelmatig op de voorgrond traden. Audiotransparent sleutelde, samen met producer Corno Zwetsloot, twee jaar lang in een volledig analoge studio om allerhande stukjes tot een plaat te smeden. Dat gold overigens niet alleen voor muzikale stukjes. Deze nieuwe plaat is het bewijs van verdiend succes.

Audiotransparent is op Chekhov Guns beduidend minder transparant, maar brandt nog altijd langzaam. Dat geldt ook voor de liefde die moet worden hervonden. Na het uitblijven van een teleurstelling is het huidige geluid van de band een kwestie van gewenning. Mijn gevoelens zijn bij beluistering van de plaat wisselend, maar uiteindelijk weet ieder nummer telkens te overtuigen. Het geheel laat desondanks niet meteen zo’n onuitwisbare indruk achter als het debuut en Nevland. Dat neemt niet weg dat Audiotransparent ook op Chekhov Guns ontzag inboezemt, maar het heeft langer nodig om te beklijven.