My Brightest Diamond - A Thousand Shark's Teeth

Met Bring Me the Workhorse maakte Shara Worden, frontvrouw van My Brightest Diamond, een introductie hier direct overbodig. Haar avontuurlijke, klassiek geschoolde inborst verstevigt met A Thousand Shark’s Teeth onbetwist de positie van een vrouwelijke Jeff Buckley. Eigenlijk had dit album haar debuut moeten zijn. De voorbereidingen vergden al enkele jaren voor haar eerste release. Het was echter een goede keuze deze plaat als tweede uit te brengen, want hier wordt een volgende stap gezet in muzikale inventiviteit en abstractie.
De zorgvuldige opbouw van het album, maakt dat alle stijlen evenwichtig binnen de songs culmineren. Afgezien van droompop en rock, worden de hoofdinvloeden afwisselend gevormd door klassiek en Keltische folk. In de mix met een belangrijke rol voor variabele percussie, komt de muziek soms dichtbij triphop. Shara’s zangtechniek is voorbeeldig. Haar prachtige stem houdt het midden tussen een Ierse lamentatie en krachtige klassieke aria’s.
De composities zijn voorzien grondlagen geconstrueerd uit verschillende klanken, die een sfeerverhogende fundering vormen voor de muzikale bouwsels. Dit kleine vrouwtje uit New York weet architectonische grootsheid te vangen in een intiem en geborgen geluid met glorieuze uitspattingen. De boeiende percussie wordt ingevuld met subtiele overgangen, waarin minimale melodische ondersteuning, de eenzame klank van een viool, tot gedoseerd geweld van een vol strijkerensemble en versterkte bas, worden gebruikt. Haar machtige stem bereikt maximale expressie. Het is nauwelijks opmerkelijk dat de grondslag voor het album een klassiek concept had, want de songs zijn verwant aan orkestrale structuren.
Druppelende, rauwe accenten geven de muziek een constante, afwachtende spanning mee, die je onverwachts kan overmeesteren. Het omvat een scala aan emoties, wat zorgt voor een enigmatische ervaring van kwaadheid en worstelingen, naast schone melancholie en liefde. Zo exploreert Shara de volledige binnenwand van je hoofd, waar ze zich compleet in onderdompelt. Ze geeft grauw omlijnde uitzichten op natuur en mens zonder een ongemakkelijke dreiging op te roepen. In zekere zin klinkt het hoopvol, als een angst die de rust van een oplossing al in zich draagt. Zo ontstaat een dromerig geheel, waarin heldere flageoletten van harp en gitaar magische effecten toevoegen.
De lyrische teksten bezingen kleine, persoonlijke omgevingen, verpakt in muziek die de veelzijdige schoonheid van het bestaan uitdrukt. De naam krijgt plotseling een duidelijke betekenis, want de muziek is als een in klein detail geslepen, heldere diamant, waar een ongekende schittering vanuit gaat. Dat dit ook even overweldigend overkomt op het podium, bleek al bij het exclusieve Cd-release concert (met hulde aan Desmet Studio’s perfecte geluid).
Nergens is ze ontoegankelijk, hoewel de artistieke authenticiteit misschien wat tijd vraagt om te beklijven. Fijnproevers zullen direct beamen dat A Thousand Shark’s Teeth nog oneindig veel beter is dan haar debuut. Het is een beladen predicaat, maar met een plaat die lijkt op Goldfrapp’s Felt Mountain, Patrick Watson en Beth Gibbons, mag hier met recht gesproken worden van een meesterwerk.