Baby Dee - A Book of Songs for Anne Marie

Baby Dee is een muzikaal multitalent. Niet alleen brengt ze al tien jaar singer-songwriter platen van constante stijl en kwaliteit uit, ze speelt daarop ook voortreffelijk harp, piano en accordeon. Stilistisch valt haast niet zonder aan Antony and the Johnsons te denken naar Baby Dee te luisteren. Het is opvallend dat zowel Antony als Baby Dee zijn terug te voeren op een verleden met de Britse band Current 93. Ondanks de reeds zes releases op haar naam heeft ze altijd minder in de belangstelling gestaan dan de onwaarschijnlijke publiekslieveling Antony Heggarty. Luisterend naar haar platen is dat begrijpelijk, maar niet te vergoelijken. Antony bereikte een groot publiek door steun en samenwerkingen met grote namen, terwijl Baby Dee veel meer geïsoleerd opereert. Eerder produceerde ze ook haar albums zelf. Dat is op A Book of Songs for Anne Marie niet het geval. Haar androgyne geluid is ongetwijfeld het resultaat van haar transseksuele geaardheid. Het past ook in het excentrieke beeld dat referentiemateriaal biedt, zoals werk van Marc Almond & Michael Cashmore, Antony and the Johnsons en in mindere mate Scott Matthew. Ze werkte eerder ook samen met Antony en toerde met Marc Almond en The Dresden Dolls.

In de basis zijn haar songs eenvoudig en kennen een sobere bezetting. Slechts in de details vinden andere instrumenten hun weg naar een vergrotend dramatisch effect. Dit versterkt slechts het ietwat theatrale narratief dat in haar stem besloten ligt. Ondanks haar Amerikaanse afkomst doet haar muziek meer dan eens denken aan klassiek klinkende bewerkingen van traditionele Britse liederen. Dat neemt niet weg dat de klassiek aandoende, akoestische aanpak juist gemakkelijk aansluit bij de ontwikkelingen in de alternatieve folk en pop van de eenentwintigste eeuw. A Book of Songs for Anne Marie is wederom een mooie en zachtaardige plaat met gevoelige songs die een introspectief karakter lijken te hebben. De pure bezetting en het fijnzinnig spel van de sobere arrangementen geven ook dit album de kenmerkende captiverende intimiteit mee die knap tegenwicht geeft aan band en bombast van stijlverwant Antony Heggarty.