Toy Fight - Peplum

Fransen lijken een vreemde fascinatie te hebben voor speelgoed. Recentelijk nog maakte Coralie Clément het album Toystore en regisseur Michel Gondry lijkt het spelen en knutselen nog lang niet verleerd. Toepasselijk is ook dat Gondry geïnspireerd zou zijn door popmuziek en zelf geboren is in Versailles, de broedplaats van Frankrijks bekendste elektropop bands. Toy Fight lijkt met de bandnaam uit te willen drukken hoe hun springerige, bedrieglijk naïeve muziek klinkt. Even bijzonder is echter dat wij nooit van een tweede album als Peplum hadden kunnen genieten als City Slang de uiteengevallen band niet gered had met een deal. Het drietal greep de gelegenheid aan om van Peplum een in hun ogen zo perfect mogelijk album te maken. Vooral het excentrieke plezier dat van de plaat afspat, getuigt daarvan. Onweerstaanbare melodietjes met aanstekelijke ritmes en een rijk en creatief instrumentarium maken van Toy Fight een unieke groep. Afgezien van de speelsheid lijkt er weinig typisch Frans aan hun geluid, hoewel Cocoon een aardig uitgangspunt biedt. Toy Fight slaagt waar Lake bleef steken. Muzikale spitsvondigheid was zelden zo innemend en mooi tegelijk.