Bastila - Bastila

Het meest prominente voorbeeld van de aansprekende stijl die deze Engelse eilanders van Isle of Wight - net onder Portsmouth - tentoonspreiden, vonden we recentelijk vooral bij The Last Shadow Puppets. Kennelijk is voor al die grootsheid wat jonge overmoed geen overbodige luxe, maar Bastila’s visie ontleent verder weinig aan Arctic Monkeys of The Rascals. De voormalige schoolvrienden zochten naar een geluid dat indiepop in een nieuwe richting duwt. Dat is redelijk gelukt, want in de pregnante songs van Bastila vinden we onder andere invloeden uit de reggae, ska en psychedelica terug. Bovendien komen veel wereldse folktradities daarin soms samen. Als je goed luistert hoor je bijvoorbeeld klanken die je meevoeren naar de romantiek van Russische zigeuners, de Balkan of zelfs wat Celtic. Dat komt voornamelijk door de rol van de trompet. Maak echter niet de vergissing dat het album een zoetig Britpop ritje wordt, want ze delen een enorm energieke punch uit. Zeer aanstekelijke baslijntjes zorgen er algauw voor dat je meer doet dan een beetje meedeinen. In goede Britse traditie werd de bandnaam beslecht over een biertje in de Tsjechische tafelvoetbalkroeg Bastila. Zoals vaak met dit soort muziek, wordt het op den duur wel wat vermoeiend. Daar staat tegenover dat de nummers niet voor elkaar onderdoen, waarmee eigenlijk ieder nummertje Bastila afzonderlijk een feestje wordt. Eigenlijk is de huidige singel, The Slacker, daarvan misschien nog wel de minst imaginatieve en daarmee steken ze The Last Shadow Puppets al gemakkelijk naar de kroon.