Travels - Robber on the Run

Travels is al enkele jaren een goed bewaard geheim. Robber on the Run is reeds hun derde studioplaat en toch de eerste die mij onder ogen komt. Het feit dat Robber on the Run via het excentrieke kwaliteitslabel Own Records komt, helpt. Beluistering toont aan hoe fijn het is dat dergelijke geheimen bestaan.

Robber on the Run bestaat uit elf sadcore miniaturen die allen onder de drie minuten klokken. Binnen die kleine drie minuten gebeurt erg veel dat tot stand komt door bijzonder weinig. Duo Mona Elliot en Anar Badalov stressen zich niet over complexe composities, maar doseren de muzikale middelen met spannende precisie. Daarbij hebben ze het lef om in de haast fluisterende songs uitgesproken atypische middelen als noise en rauwe gitaren te gebruiken. Natuurlijk blijft dit zeer sterk gecontroleerd en zo weten ze zelfs uit relatieve herrie mooie melodieuze elementen te scheppen. Ondanks de korte duur van de nummers geven ze telkens een prachtig geconcentreerde sfeerimpressie. Ze bouwen razendsnel een rustige melodielijn op die ze in de song al zoekend blootgeven en dan direct weer verlaten. Daardoor bevindt de dynamiek op het album bevindt zich meer tussen de verschillende nummers dan in de nummers zelf en krijgt Robber on the Run enigszins het karakter van een conceptplaat. Dat is dan wel een zeer goed beluisterbare conceptplaat, want de duistere schoonheid van akoestische snaren, piano, rockerige synths en gelaagde vocalen weet de luisteraar moeiteloos aan zich te binden.

Waarschijnlijk voldoet Robber on the Run nooit exact aan iemands verwachtingen, maar dat heeft het album ook niet nodig. Travels maakt met hun derde een uitzonderlijk muzikaal document dat juist in de werkwijze een zeer eigen weg kiest.