The Miserable Rich - Of Flight & Fury

Helaas moeten wij hier nog tot september wachten op een release van Of Flight & Fury, het tweede album van de uitzonderlijke Britse kamerpopband The Miserable Rich. Hun debuut 12 Ways to Count blies mij met alleen de schoonheid van de uitstekende stijlmix en superieure instrumentbeheersing direct van de sokken. Fabelachtig mooi noemde ik het album en de verwachtingen zijn dan ook hooggespannen voor deze opvolger.

Lang laten ze de luisteraar niet in spanning. Binnen een paar minuten is het al duidelijk dat Of Flight & Fury geenszins onderdoet voor 12 Ways to Count. De band (of ensemble) heeft erkend dat hun klassiek akoestische benadering van folky pop een schot in de roos was. Derhalve borduurt Of Flight & Fury blakend van zelfvertrouwen op de ingeslagen weg voort. De belangrijkste ontwikkeling is wellicht de nog voller aandoende klank van het album, waarin lichte orkestraties wederom kunstige rollen opeisen. Zo weten ze met het luchtige lied Chestnut Sunday in de finale te verrassen met Bolero-achtige patronen in de strijkers. Er bevindt zich een grootse zwier in de liedjes. Deze houden afstand van bombast, doordat ze veelvuldig zijn ontstaan vanuit relatief eenvoudige funderingen. Naast de duidelijk op folk en kamermuziek geënte afkomst, die ook het Willkommen Collective kenmerkt, glijden zo af en toe ook knipogen naar excentrieke popmuzikanten als Patrick Watson, Owen Pallett en Guillemots (eerste album) langs.

Tussen de ontspannende momenten van glimlachende zorgeloosheid zijn ook beklemmender composities te vinden die de albumtitel wellicht beter uitdrukken. De diversiteit in de songs groeit alsmaar verder naarmate het album vordert. The Miserable Rich toont daarin lef dat hun bestaande formule met zekerheid vernieuwt. Zeer recentelijk erkende ik in Punch Brothers een geniaal gezelschap dat de americanabodem moeiteloos ontsteeg door hun vooruitstrevende muzikale superioriteit. The Miserable Rich musiceert vergelijkbaar, maar verlegt hun accent naar de pop. Dat maakt dat ondanks de sterk gewortelde folk en klassieke tradities Of Flight & Fury misschien nog toegankelijker is dan bijvoorbeeld Antifogmatic. Het is zonder meer een fenomenale prestatie om verder te evolueren op deze eigenzinnige wijze zonder daarbij af te zwaaien van mogelijk publiek. De heldere en buigzame stem van voorman James de Malplaquet doet daarvoor ook wonderen.

Prachtige ballades, strijdlustige songs en geëngageerde interludes maken het album tot een overdonderend geheel. Met Of Flight & Fury bezorgt The Miserable Rich ons een opvolger die zowel de liefdevolle band met 12 Ways to Count versterkt alsook op meesterlijke wijze nieuwe avonturen aangaat: een onmiskenbaar mooi juweel.