Director - I'll Wait for Sound

Deze Ierse formatie timmert aardig aan de weg en toch is hun debuut, We Thrive On Big Cities, langs mij heen gegaan. Dat is niet terecht, want het succes dat de band heeft, komt voort uit groot talent. Voor I’ll Wait for Sound strikten ze dan ook producer Brad Wood (o.a. Smashing Pumpkins en Placebo). Of het verstandig is om aan de vooravond van de release van Editors’ derde plaat dergelijk stevig indie poprockalbum te maken, is betwistbaar.

Director pakt uit met een overweldigende rocksound waarin ontegenzeggelijk melodische pop verweven is. De basis bestaat uit opeengestapelde dijken van gitaargeluid. Daarin gebeurt van alles met de dynamiek, waardoor de muziek nooit simpelweg hard wordt. Afgezien van Editors is vergelijking te zoeken bij het ondergewaardeerde Leaves, de zware postrock van Minus the Bear en een vleugje pop-emo à la Blackbud en zeker ook de melodieën van landgenoten Leya. Na het succes van het eerste album is de band niet te stoppen. Zo klinken ze ook en dat mist zijn uitwerking op de luisteraar niet. Ook voor degenen die zich normaal minder in de luidere vormen van indierock en prog kunnen vinden is I’ll Wait for Sound een uitzonderlijk avontuurlijke plaat.

Director maakt echt muziekstukken met variëteit en bewogenheid en zoekt niet alleen het spektakel op. Of het Ierse succes met dit album in het buitenland gaat worden geëvenaard, valt te bezien. Ze verdienen het echter wel. Natuurlijk is een vergelijking niets voor puristen, maar doe jezelf een plezier: als je naar de winkel rent voor de ‘grote Britten’, neem voor de verandering dan ook deze Ieren mee.