Wye Oak - The Knot

Nog niet zo lang geleden berichtte ik hier al over de schone miniatuurtjes op het vorige Wye Oak album, If Children. Nu zijn Jenn Wasner en Andy Stack alweer terug met The Knot. Met de 460 jarige historie van een boom als inspiratiebron zal Wye Oak niet snel klaar zijn met liedjesschrijven. De metaforische albumtitel is de andere leidraad in dit nieuwe werk. In een paar maanden tijd is het geluid van het duo niet enorm verandert, maar lijken de songs wel scherper te zijn neergezet. Ook zijn de songs als geheel meer volgroeid, hetgeen ruimte geeft voor ontwikkelende composities. Hieruit blijkt dat het gezelschap zijn stijl heeft geaccepteerd en niet langer zoekende is naar de grootste zeggingskracht. De americanabasis komt vrijwel in iedere song nog duidelijk naar voren. Dat zit niet alleen in het instrumentarium, maar ook in de sfeer en tempo’s tot aan de leidende gitaarpartijen. Overigens betekent dit niet dat Wye Oak erop is gebrand conventies te volgen. Zonder te reiken naar sterk afwijkende stijlkenmerken, koestert Wye Oak op The Knot een eigen karakter. Warme, sfeervolle lagen kunnen moeiteloos omslaan in onvervalst rauwe uitwassen en andersom. Aan deze tweespalt, waarin interesse voor harmonie en melodie altijd hun belang behouden, ontleent Wye Oak zijn bestaansrecht. Uit deze americana folkrock volgen nu plezierige platen die kwaliteit bieden zonder enorm op te vallen.