Emily Loizeau - Pays Sauvage

De Frans-Engelse Emily Loizeau is absoluut geen Frans zuchtmeisje. De stem waarmee ze de Franse en Engelstalige songs zingt, heeft een scherpe kraak en een ver reikend volume waarvan je moet leren houden. De muziek op dit tweede album past dan ook beter bij namen als Herman Düne en Moriarty. Die eerste werkte in diverse rollen aan vijf nummers op het album mee.

Pays Sauvage is het tweede album van Emily Loizeau. Haar debuut was van een volstrekt andere orde. Dat ontwikkelde zich over een lange periode binnen een select groepje op het podium. Het succes dat ze daarmee oogstte zorgde voor mee creatieve vrijheid en een eigen huisje in de Ardèche. Pays Sauvage is niet langer een rudimentair, rauw album, maar wordt gekenmerkt door een inspirerende sfeer gehuld in rijke arrangementen. Aan de basis staan traditioneel troubadourschap, alt. country en folk noir. In combinatie met de stevige expressie van haar stem resulteert dat in een album dat zwanger blijkt van sentiment en frivoliteit. Hoewel de songs geregeld biografische thema’s raken, is Pays Sauvage toch geen echte singer-songwriter plaat. Emily Loizeau gebruikte haar vrijheid om een grote groep muzikanten uit te nodigen, maar haar kleine huisje bleek te klein. Zodoende vonden de clashes plaats in de studio. Ze zorgde ervoor dat zij niet constant het middelpunt van de aandacht was. Alle genodigden konden zo ook daadwerkelijk bijdragen leveren aan het geheel. Daarom noemt Emily Pays Sauvage haar hippieplaat. Toch zijn het grotendeels Emily zelf en haar twee vaste bandleden, cellist Olivier Koundouno en drummer en gitarist Cyril Avèque, die hun stempel op het album drukken. Daarnaast staat als een paal boven water dat Pays Sauvage nooit het bijzondere en prachtig gevarieerde werk had kunnen worden zonder de genoemde aanpak. De akoestische songs zullen met hun schitterende tijdloosheid en krachtige karakter nog lang in de muziekwereld nagalmen.