Sonja van Hamel - Winterland

Na tien jaar en vier veelgeprezen albums is het Nederlandse elektropopduo Bauer in ruste. Hun indrukwekkende laatste plaat betrof een samenwerking met het bekende Metropole Orkest, The Bauer Melody of 2006 genoemd. Nu jaagt de vrouwelijke helft van het duo, Sonja van Hamel, een solocarrière na. Winterland vormt daarvan het eerste album. Het is niet verwonderlijk dat na tien jaar in een succesvolle band, waaraan inmiddels drie jaar ervaring met het schrijven van filmmuziek en musiceren met Amerikaanse collega’s is toegevoegd, Winterland een plaatje is om te zoenen.

Bauer had een zeer eigen geluid dat zeker nog altijd bij Sonja aanwezig is. Intussen hebben zich daar andere invloeden aan toegevoegd. De elektronica heeft een ondergeschikte rol gekregen zonder dat de composities bepaalde typerende Bauer elementen verliezen. Een volstrekt andere inspiratiebron vond ze o.a. in Sufjan Stevens, Aimee Mann, Hanne Hukkelberg, die allen hun sporen nalaten. Bovendien ontlokt de ontspannen sfeer en het loom dromerige tempo een vergelijking met select werk van Zero 7. De singer-songwriter aanpak doet mij ook denken aan Bart Davenport. In mijn ogen zijn deze artiesten niet eens zo ver verwijderd van het oorspronkelijke Bauer geluid. Daarom klinkt de mix van invloeden uitzonderlijk aangenaam, terwijl het zijn creativiteit behoud. Sonja kan op Winterland haar persoonlijke interesses nastreven. Dat leidt ook tot de ruime aanwezigheid van songs uit de film Winterland van Dick Tuinder. Sonja’s gave voor het componeren van filmmuziek spreekt dan ook uit het album als geheel. Samen met de medearrangeur van het Metropole Orkest project, Martin Fondse, zijn ook voor de desbetreffende nummers subtiele arrangementen voor strijkkwartet en blazers geschreven. Deze zorgen op een klassiek aandoende manier voor extra afwisseling.

Winterland laat een singer-songwriter horen met een gerijpt talent voor prettige, eigenzinnige liedjes. De souplesse waarmee deze ten gehore worden gebracht maakt haar muziek nog eens bijzonder toegankelijk. Deze combinatie is slechts weinigen gegeven. Daarnaast koestert Sonja, evenals enkele Nederlandse collegae, een talent voor grafisch ontwerp, hetgeen te bewonderen is in het illustratieve artwork van het album. Winterland is een niet te versmaden totaalpakket dat het verlies van poplieveling Bauer ruimschoots goedmaakt. De solostart van Sonja van Hamel komt met een zeer warme aanbeveling.