Lake - Oh the Places We'll Go

Nog een plaat die lang is blijven liggen. De band Lake brengt ons album vol eigenwijze zomerse pop. Ze halen de inspiratie uit vele hoeken, waar bijvoorbeeld de psychedelica en synth duidelijk uitspringen. Ze kijken er echter wel voor uit om het pure popgevoel te laten ondersneeuwen. Enkele nummers zouden zelfs als dansbaar kunnen worden versleten en daarmee zet Lake toch een aardig opzwepend geluid neer. Het past gemakkelijk tussen labelgenoten Karl Blau en Jeremy Jay. Ze schuiven van alles bij elkaar en kleien daar een speels labyrint van. Dit is vervolgens gesymboliseerd in de albumhoes, lyrics en titel. Oh the Places We’ll Go heeft er moeite mee richting te kiezen. Waar de simpele, bijna kinderlijke, liedjes soms wonderwel werken, blijven andere nummers volstrekt oninteressant. De muzikale grapjes en kleine melodietjes weten op zijn best een glimlach op je gezicht te toveren, maar weten niet echt te overtuigen.