Boy Omega - The Ghost that Broke in Half

De Zweedse Martin Henrik Gustafsson (aka Boy Omega) produceert op aanzienlijk tempo nieuwe platen. Hij heeft al vijf albums in even zoveel jaar op zijn naam gezet. Daar komen dan nog EP’s bij. The Ghost that Broke in Half presenteert dus zeker geen muzikaal groentje. Voor mijzelf betreft dit echter een introductie.

Dit keer is de afkomst geen voorbode van de stijl; geen donkere en ijzige (freak)folk of typerende perfectiepop. Boy Omega brengt ons een flinke collectie eclectische electropop waarachter een stevige dosis combinatie-experiment schuilt. The Ghost that Broke in Half past daarmee beter tussen namen als Deastro en Lackthereof, en andere vooruitstrevende collegae uit Portland, maar schuwt ook het knutselgehalte van Loney, Dear niet. Lo-fi wordt het album overigens nergens. Bij beluistering van het album bekruipt me het gevoel dat Martin wellicht beter de productiviteit iets naar beneden kan schroeven. Hoewel de songs op zich ruim voldoende inzicht en originaliteit tonen, lijkt de afwerking daarvan beneden peil. Over het algemeen gebruikt Boy Omega een grote hoeveelheid middelen, maar weet daar niet per se een groter effect mee te bereiken. Ook ontbreekt het door de plaat heen aan voelbaar sentiment, terwijl de nummers daar wel om lijken te vragen. Pas over de helft van de looptijd weet hij daarin te groeien en variëren. Vervelend, want het lijkt erop dat met de juiste rijping en invulling de selectie songs beter had kunnen zijn. Aan de andere kant toont Martin zich een noemenswaardig, geoefend muzikant en componist. Hij weet zijn songs goed op te bouwen en kan met klanklagen en ritmes de luisteraar goed boeien. Daarmee luister je The Ghost the Broke in Half zonder tegenzin uit, maar er had wel meer ingezeten.