Lullatone - Songs that Spin Circles

De uiterst rustige, op minimale elektronica gebaseerde klanken van Lullatone hebben in de afgelopen jaren een bescheiden reputatie opgebouwd. Dat is niet voor niets, want ook de nieuwe plaat, Songs that Spin Circles, is opmerkelijk gedecideerd in elkaar gezet. Trefzeker en met een lo-fi afwerking bereiken kleine melodietjes zachtjes je oren. Bliepjes en belletjes zijn onvermijdelijke ingrediënten voor deze bijzondere muziek. Vrijwel als vanzelf smelten de instrumentale composities in elkaar over. Het is allemaal heel lieflijk en heeft geen enkele haast om zich te bewijzen. En met de opmerking op Myspace ‘minimalism is cute’ is al veel verklaard. Het zal niet volledig als een verrassing komen dat Lullatone een Japans product is. Lullatone betreft een samenwerking tussen Shawn James Seymour en Yoshimi Tomida. Dit album is ook echt als een collectie dromerige slaapliedjes bedoeld; namelijk voor hun pasgeboren zoontje. Bovendien is het ook een zeer conceptuele plaat. Alle composities op het album zijn zo gecomponeerd dat ze zonder hapering op repeat gezet kunnen worden en op deze wijze in potentie eindeloos kunnen duren. Daar moet de kleine wel makkelijk mee het raam uit drijven op weg naar dromenland. De titel van het album krijgt ook in het artwork een vergelijkbaar conceptuele invulling. Lullatone houdt zich dan ook niet alleen bezig met muziek, maar met allerlei creatieve projecten. Voor een benadering van hun geluid kan je beginnen bij de instrumentale arrangementen van Soy Un Caballo en I am Robot and Proud, maar dan vele malen liever en stiller. Bovendien houdt Songs that Spin Circles zich de hele duur kabbelend op de vlakte, want het kindje moet niet worden gewekt. Wat is er beter, na je moeders stem, om langzaam bij in slaap te dommelen op hete zomernachten dan deze plaat?