Alessi's Ark - Notes from the Treehouse

Stopt, al wie op zoek is naar schoonheid. Dit debuutalbum van Alessi’s Ark is een licht in de duisternis. Het volgt de muzikale ontwikkeling waarin folk en klassiek in betoverende popliedjes samenkomen. Denk dan aan een band als Clare and the Reasons, de leden van het Willkommen Collective of singer-songwriter Kelli Ali’s laatste plaat. Kenners hebben waarschijnlijk niet meer aanbeveling nodig, anderen moeten vooral gauw gaan luisteren. Alessi’s Ark blijft de popformule trouw, waarmee het makkelijker te verteren is dan voornoemde namen. Op Notes from the Treehouse valt direct een mooie orkestrale rol voor de harp op naast een anderszins al uitgebreid instrumentarium. Denk echter niet aan Joanna Newsomachtige taferelen, maar eerder aan Nicole Atkins of een folky Inara George. Alessi’s Ark is het overdonderende resultaat van de muzikale visie van de achttien jaar oude Alessi Laurent-Marke. Haar album klinkt alsof een gevierde band het met orkest heeft ingespeeld. Grootse en meeslepende composities dragen prachtige melodieën, gezongen in haar fijne, jonge timbre. Deze orkestrale gelaagdheid maakt meer dan eens plaats voor een veel directer pakkend popgeluid. Mijns inziens onterecht werd ze al wel de nieuwe Laura Marling genoemd, de fakkel van Adele overnemend. De gelijkenis houdt op bij de leeftijd. Ongewis zou beluistering dit futiele feit ook niet prijsgeven, zelfs niet in de teksten. Met Notes from the Treehouse dingt Alessi’s Ark gelijk mee naar de top. Het grote Virgin Records deed er waarschijnlijk goed aan haar in te lijven. Nu maar hopen dat die eigenzinnige, onbegrensd eclectische visie in de toekomst bewaard blijft.