Ben Christophers - Ben Christophers (US mini album)

Wie in het ongewisse is, zou kunnen denken dat de timide Britse singer-songwriter Ben Christophers al zes jaar er het zwijgen toe doet. Hij was nog wel te bewonderen als ondersteuning van Bat for Lashes, maar een opvolger voor het prachtige, ingetogen psychedelische album The Spaces in Between kwam nog altijd niet. Dat beeld klopt niet helemaal. Een jaar na The Spaces in Between bracht hij Viewfinder uit. Deze release bleef volledig onder de radar. Het leek terug te grijpen op Spoonface in termen van experiment, hoewel Ben Christophers, geleerd van The Spaces in Between, niet langer steunde op grove samples. Nu blijkt onlangs iets vergelijkbaars gebeurd te zijn.

Ben Christophers bracht afgelopen zomer een ongetiteld mini album uit. De zeven nummers halen het maximale uit het concept ‘EP’ en de plaat voelt dan ook haast als een volledig album. De songs zijn bepaald geen zoethoudertjes. We horen Ben Christophers op zijn best. Experimenteren is er niet echt meer bij. Het psychedelische zweempje in combinative met de enigszins scherpe, kristallen vocalen verpakt in duistere melodieën zijn verworden tot zijn vaste stijl. Er heerst een zware, zwarte sfeer op de plaat. In vele opzichten doet deze huidige uiting weer meer denken aan The Spaces in Between, zij het dat de songs allen relatief sober zijn gehouden. Dat is een sierlijke zet, die de mogelijkheid geeft extra op de pure melodie te concentreren. De wervelende de kreten komen prachtig samen met de accentuerende arrangementen die soms alsnog ferme elektronische elementen gebruiken. Ook blijkt de voorliefde voor folkpatronen een belangwekkende rol te hebben in de songstructuren. Dit geeft de ritmische geometrie die de textuur tekent in een nummer als Circle toch een fier organisch karakter. Deze openieme plaat bevestigt nogmaals dat Ben Christophers een talentvolle kracht is in het muzikale spectrum.

Het is mij volstrekt onduidelijk waarom dit album of EP de wereld wordt ingestuurd onder de noemer US mini album. Net als Viewfinder is het een algemene release meer dan waard. Het mist wellicht de onmiddellijke charme van The Spaces in Between, maar toont een telkens ontwikkelende singer-songwriter die een zeer eigen visie verrassende vormen weet te geven.