Florian Wolff - Catching Up, Standing Still

Catching Up, Standing Still presenteert Florian Wolff op overtuigende wijze. Zijn songschrijverschap en performance zijn doelgericht en zelfverzekerd. Daardoor komt de hem eigen fusion stijl bijzonder goed uit de verf. Hij combineert jazz met een bluesy swing in krachtige harmonische samenkomsten op creatieve gitaarpartijen. Er zijn retro elementen te vinden in stemvervormers, het gebruik van de hammond en de funky groove van de bas. Het vleugje zoet dat pop dient te hebben wordt gebracht met een knipoog. De invloeden vloeien moeiteloos samen, waarbij het geluid fijn toegankelijk is gebleven en het cliché vermeden wordt. Alles is perfectionistisch uitgevoerd, wat goed te horen is op de prima verzorgde opnames. Het album heeft een warme, diepe sound en er heerst een lekkere ontspannen sfeer. Florian heeft een plezierig donker timbre in de stem met een licht zweempje Amerikaanse scherpte, die in de verte doet denken aan Luke Reynolds. Het americana element is verder slechts spaarzaam aanwezig in de banjo en mandoline. Door zijn heldere dictie zijn alle teksten goed te verstaan, waardoor gelukkig opvalt dat deze meer dan eens een doordachte boodschap hebben. Florian dingt volledig terecht mee naar de Grote Prijs van Nederland.