31Knots - Worried Well

Ondanks hun al ruime ervaring is dit mijn eerste kennismaking met 31Knots. Een bevreemdende ervaring kan ik wel stellen. Op het eerste gehoor lijken ze een ongeorganiseerde punkrock te maken met een stevige drive en flinke dosis noise. Luister je aandachtiger dan beginnen verschillende lagen in het songschrijven zich te onderscheiden. De urgentie spreekt plotseling uit strategisch geplaatste hooks in plaats van volume en er is bovendien veel variatie in gevoel voor melodie. Het overslaande enthousiasme van leadsinger Joe Haege springt van uitzinnig geschreeuw, op de rand van vals, naar etherisch melodische klanken, puur driegend drama, strijdlust en emotie. Ritmisch staccato ontwikkelt zich tot muren van lawaaiige herrie en schakelt even makkelijk terug naar zinderend, atmosferische gitaar en piano partijen. De ondersteunende, bevreemdende klanken geven een filmisch effect dat lijkt te zijn opgenomen in fabriekshallen. Hun composities worden wel omschreven als een huwelijk tussen synthetische steriliteit en intelligente organische rock. Ver van de waarheid zit dat niet. Eigenzinnig is het in ieder geval. Vergelijkingsmateriaal van even experimenteel karakter is niet makkelijk te vinden. De rock van Idlewild komt terug of recentelijk Port O’Brien, de meer elektronische wijze van Stateless en het pakkende van People in Planes naast het verfrissende van Wolf Parade. Uiteindelijk is het misschien maar beter de vergelijkingen achterwege te laten en je te verwonderen over wat je hoort. Het is zwaar muzikaal geaard theater dat geen acteurs of podium nodig heeft om een overtuigende performance neer te zetten.