Doveman - With My Left Hand I Raise the Dead

Doveman veraste aan het eind van 2005 met de bijzondere plaat The Acrobat. Daar liet de band een geluid horen dat aanvoelde als een singer-songwriter op de rand van de afgrond. Een hees, beverig stemgeluid met ijskoude begeleiding waren hier debet aan. Toch greep het aan als een chimaera. Stilistisch waren er vlagen van de jazzy pop van Marah Carlyle te horen gecombineerd met klassieke structuren en ambient invloeden overgoten met een popsausje. Pop zoals Richard Walters dat recentelijk ook neerzette.
Waar The Acrobat nog vooral naar mooie songs toewerkte, krijgen op dit even verassende nieuwe album het minimalisme en ambient soundscapes de overhand. De dwarrelende pianopartijen zouden in film en minimalistisch klassiek ook niet misstaan. Nieuw zijn de volledig instrumentale nummers, die eerder de sfeer dienen dan een melodie neerzetten. Je zou niet verwachten dat Doveman een kind is van de Big Apple, want de band lijkt op weg van de Poolcirkel naar Antarctica op het platteland van Amerika verdwaald te zijn. De soms iets warmere toonzetting lijkt hiermee verklaard. De ontwikkeling wordt extra verduidelijkt door de herinterpretatie van het prachtige nummer ‘Chasing Clouds’ van het eerste album. Een waarschuwing is op zijn plaats, want Doveman is niet toegankelijker geworden en dreigt tussen de wal van singer-songwriters, en het schip van bands als Sigur Rós te vallen. Eenieder die dapper genoeg is zich op schemerige, ongebaande paden te begeven zal Doveman zeker volgen en zich verliezen in de melancholische stilte van ruisende bladeren.